انچه از ما منتشر شد

زهرا ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار مهر، با اشاره به آداب عیادت در نگاه اسلام اظهار داشت: در ابتدا باید به این نکته دقت کنیم که کسی که دچار بیماری می‌گردد علاوه بر اینکه جسم او آسایش ندارد، روح او نیز آرامش خود را از دست می‌دهد، به همین دلیل به توجهی ویژه نیازمند است.

وی افزود: از این رو عیادت در نگاه اسلام، امری ارزشمند تلقی می‌شود و در روایات دینی، پاداش فراوانی به عیادت کنندگان وعده داده شده و پیامبر اکرم (ص) در این زمینه می‌فرمایند که «عیادت کننده از بیمار، در رحمت خدا غوطه‌ور است.»

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی تاکید کرد: در روزهایی که در آن قرار داریم، ویروس کرونا کشور را درگیر کرده است و افرادی که به این بیماری مبتلا شده و به لطف الهی از مرگ در امان می‌مانند، در منزل یا بیمارستان بستری و نیازمند پرستاری و مراقبت ویژه ای از سوی نزدیکان خویش می‌باشند.

عزت بیماران مبتلا به کرونا نباید خدشه دار نشود

وی با اشاره به اینکه در این راستا مهمترین عامل در بهبود این افراد روحیه دادن به آنهاست که این کار بر عهده‌ی اطرافیان بیمار است، تصریح کرد: در این راستا باید به این نکته دقت کنیم که با توجه به اینکه در راستای عدم سرایت این ویروس، مردم مجبور به دوری کردن از فرد بیمار هستند، نباید رفتارها به شکلی باشد که عزت بیمار خدشه دار شود.

ابراهیمی با اشاره به اینکه عیادت نمودن از بیمار در نگاه اسلام و از حیث اخلاقی، جایگاه ویژه ای دارد تا جایی که خوشنودی خداوند و رضایت الهی و همچنین تحکیم روابط اجتماعی را به دنبال دارد، بیان داشت: علاوه بر این عیادت از بیمار نعمت سلامتی را به یاد انسان می‌آورد و موجبات شکرگزاری او را فراهم می‌کند.

وی با اشاره به روایتی از امام صادق (ع) مبنی بر اینکه «هر کس بیماری را عیادت کند، هفتاد هزار فرشته، او را مشایعت می‌کنند و برای او تا زمانی که به خانه اش برگردد، استغفار می‌کنند.»، گفت: هدفی که در امر عیادت بیمار دنبال می‌شود کمک به بهبودی اوست، بنابراین بر عیادت کننده لازم و واجب است که در حد توان خود از هر امر مشروعی که بتواند حال جسمی و روحی بیمار را بهبود ببخشد، دریغ نورزد.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با اشاره به اینکه عیادت از بیمار اگرچه با حضور فیزیکی شخص بر بالین بیمار معنا پیدا می‌کند اما هدف عیادت که همان کمک به بهبودی حال بیمار است منحصر به حضور فیزیکی انسان بر بالین بیمار نیست، گفت: در شرایطی که بیماری مسری باشد عیادت کننده برای حفظ جان، نیازی به عیادت حضوری ندارد اما این مسئله نباید او را از اهداف عیادت غافل نماید.

احوالپرسی مجازی از مصادیق عیادت اسلامی

وی ابراز داشت: از جمله مصادیق مهم در بالا بردن روحیه بیمار، احوالپرسی نمودن از اوست و امروزه به لطف تکنولوژی می‌توان از طریق فضای مجازی هم به عیادت مجازی بیمار رفت و هم از این طریق از او احوالپرسی نمود.

ابراهیمی بکارگیری ادبیات مناسب را یکی از نکات مهم در عیادت از بیماران برشمرد و گفت: عنوان کرونا به دلیل همراهی‌اش با مرگ و میر، به اندازه کافی اثر منفی بر بیمار گذاشته است بنابراین عیادت کنندگان نباید هنگام عیادت، از خطرناک بودن و کشنده بودن این ویروس مقابل بیمار حرفی بزنند.

امیدوار کردن بیمار به رحمت و لطف خداوند

وی با اشاره به اینکه تلقین امیدواری به بیمار و کاشتن بذر امید در دل او به واسطه‌ی ادبیات مناسب می‌تواند اثر عمیقی بر بیمار بگذارد، گفت: امیدوار کردن بیمار به بهبودی و توجه دادن او به رحمت و لطف خداوند می‌تواند دیدگاه او را نسبت به بیماری تغییر دهد.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی اضافه کرد: نکته دیگر در باب عیادت کنندگان از بیمار این است که به عیادت به چشم یک عبادت نگاه کنند و به همین مناسبت تلاش کنند تا عبادت خویش را خالصانه و تنها برای رضای الهی انجام دهند.

ابراهیمی تصریح کرد: در واقع برخی از افراد صرفاً درگیر تعارفات عرفی هستند و عیادت را تنها نوعی رفع تکلیف می‌پندارند، در حالی که باید عیادت را با نیت تقرب الهی به انجام رسانید.

انفاق و کمک‌های مالی به افراد بیمار

وی با اشاره به اینکه از دیگر مصادیقی که می‌تواند ما را به هدف عیادت که همان بهبودی است نزدیک کند، انفاق و کمک‌های مالی به افراد بیمار است، گفت: برخی از خانواده‌ها شرایط مناسب برای پرستاری از بیمار کرونایی خود را ندارند بنابراین اطرافیان می‌توانند از طریق کمک‌های مالی خود، به وظیفه‌ی خویش عمل نمایند.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با بیان اینکه رفع نیازهای افراد بیمار نیز می‌تواند در بهبودی آن‌ها مؤثر باشد و این امر می‌تواند توسط عیادت کنندگان انجام شود، گفت: از جمله اموری که در روایات مورد توجه قرار گرفته است رفع نیاز غذایی بیمار است.

وی گفت: بر این اساس در شرایط شیوع کرونا اگر عیادت حضوری برای عیادت کننده مقدور نیست، وی می‌تواند از طریق تهیه غذا و فرستادن برای او به وظیفه خویش عمل نماید و رسول خدا (ص) در این ارتباط می‌فرماید که «هر کس غذای دلخواه مریضی را به او بخوراند، خدا از میوه‌های بهشت به او بخوراند.»

https://www.mehrnews.com/news/4916031/

خداوند در قرآن می فرماید: وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ.

و از نشانه های او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد در این نشانه هایی است برای گروهی که تفکّر می کنند! (سوره ی روم، آیه ۲۱)

در این آیه خداوند مهربان یکی از حکمت های امر مقدس ازدواج را رسیدن به آرامش معرفی می کند.

در واقع آرامش داشتن ثمره ی طی کردن مسیر طبیعی زندگی یعنی ازدواج و تشکیل خانواده است.

ازدواج چون امری منطبق بر فطرت است اضطراب را از انسان دور نموده و آرامش او را تامین می کند.

برخی از مکاتب معتقدند که اضطراب و دلهره از ویژگی های ذاتی انسان است اما از نگاه دین، اضطراب امر عرضی است که بر انسان عارض می شود ودر حالت طبیعی انسان باید آرامش داشته باشد.

اینکه اکثر افراد معتقدند قبل از ازدواج آرامش داشته اند و بعد از ازدواج آرامش آنها بهم خورده است نشان دهنده ی بدی امر ازدواج نیست؛ بلکه ممکن است آن ها در نوع  عملکرد خویش دقت لازم را بخرج نداده باشند.

آنچه منجر به ایجاد آرامش در خانواده می گردد وجود محبت و عواطف است.

در واقع رسیدن به آن هدف قرآنی یعنی آرامش، در سایه ی عشق ورزیدن و محبت کردن فراهم می گردد.

بنابراین افرادی که در خانواده احساس آرامش ندارند احتمالا از حیث میزان محبت و عشق ورزیدن در سطح بسیار پایینی قرار دارند.

بین آرامش داشتن و میزان محبت رابطه ای مستقیم برقرار است. آنها که محبت را در زندگی خود خدشه دار می سازند، آرامش را نیز مخدوش می نمایند.

ازجمله راهکارهای مهم برای تقویت آرامش، تقویت محبت است. بنابراین بر زن و شوهر لازم است تا از تمام مصادیق محبت ورزیدن بهره برده و از کوچکترین محبت ها تا بالاترین آنها را در حق یکدیگر بجا آورند.

احترام به خواسته های یکدیگر و فراهم آوردن زمینه ی تحقق خواسته ها در حد معقول یکی از مصادیق محبت ورزیدن است.

گاهی زن و شوهر آنقدر درگیر مسائل زندگی می شوند که از خواسته های جزئی و کوچک یکدیگر بی خبر می مانند و همین مساله عواطف آن ها را کم رنگ کرده و آرامش را سلب می نماید.

جنس زندگی خانوادگی جنس محبت است و اصولا با روحیه ی خود رأی و مستبد بودن فاصله دارد.

برخی از زنان و یا مردان در خانواده تنها به سلیقه ی خود توجه کرده و هرآنچه را خود می پسندند بر طرف مقابل تحمیل می کنند؛ در حالی که در نگاه اسلام زن مرد و هریک دارای وظایف و تکالیفی هستند که باید بدان عمل نمایند و در اموری که مخالفتی با شرع ندارد، باید با مسامحه رفتار کنند. به عنوان نمونه در امور مربوط به خانه، باید سلیقه زن به عنوان مدیر خانه، پذیرفته شود و کارهای بیرون از منزل، بیشتر با سلیقه مرد انجام پذیرد.

از دیگر مصادیق محبت بهره بردن از قانون تغافل است. یعنی زن و مرد باید تا جایی که می شود چشمهایشان را بر خطاهای یکدیگر ببندند.

برخی از زنان و یا مردان تمام خطاهای یکدیگر را به رخ هم کشیده و بسیار متعصبانه و سختگیرانه برخورد می کنند و اینگونه می خواهند پرده از زرنگی و تیزبینی خود بردارند این در حالیست که اسلام ما را به تغافل و بخشش یکدیگر دعوت نموده است

https://www.hawzahnews.com/news/892745/