انچه از ما منتشر شد

 
سلام؛ می دانم که نه از حالا بلکه از سال پیش و یا شاید پیش‌تر از آن، تبلیغت را آن هم به شکلی نامحسوس شروع کرده ای. می دانم که در سر سودای نماینده شدن داری. شبها با رویای تصرف صندلی مجلس به خواب می روی و هر روز در صدد راهی تازه برای نفوذ در قلب مردمی.

آری باید از هر آنچه می توانی بهره بگیری تا دلها را ولو در حد یک رای تصرف نمایی. احساسات، مذهب، انسانیت و قلم نیز می‌توانند ابزارهایی باشند در خدمت اهدافت.  

شاید از این طریق بتوانی آرزوی “برای خود کسی شدن” را به واقعیت تبدیل کنی؛ البته که راهش هم زیاد سخت نیست.

راستی، می بایست مدارک علمی ات را هم ارائه دهی. می دانم که از این حیث هیچ مشکلی نداری. اصولاً در کشور ما هیچ کس از این حیث مشکلی ندارد. تا دلت بخواهد مدرک هست و تا چشم کار می‌کند دانشگاه و تا جایی که فکرش را هم نمی کنی کارچاق کن …

هرچند با انتخابات زودهنگام مخالف بوده ای، اما فضای انتخابات را با تبلیغ های زودهنگامت بسیار به ما نزدیک کرده ای. فقط مانده بوسیدن دست های پاکبانان و سرزدن مصلحتی به محله های فقیرنشین که حتماً برای آنها هم برنامه‌ریزی کرده‌ای.

اگرچه نسخه ی دوربین ما اسلحه ماست؛ از آن طرف آب برای این طرفی ها تجویز شده،   اما به نظر می رسد عمل کردن به این شعار برای ثبت کردن لحظه هایی که می خواهی از انسانیتت سلفی بگیری، بسیار کارگشاست.

 کاندیدای محترم،   تو خود می دانی که سخت محتاج حمایتی و ما نیز می دانیم که بازار ریاکاری داغ است.

تو می دانی که برای موفقیتت باید هرطور که شده حمایت مردم را بخری و ما می دانیم که نزدیکترین نتیجه ریاکاری، فریب است.

ما دست فریبکاران را خوب خوانده ایم و این بار اجازه نمی‌دهیم کسی فریبمان دهد.

ما سری به گذشته ات می زنیم، به نوشته هایت و اگر داری به کتابهایت 

ما شغلت، میزان درآمدت و نوع زندگی ات را رصد می کنیم.

ما شعارهایی که به گروه خونی ات نمی خورد را بر ملا خواهیم کرد.

ما اجازه نخواهیم داد که رونق کسبت را در بیچارگی مردم بدانی.

ما تلاش می کنیم این بار کسی را انتخاب کنیم که کارش در مجلس،   نشخوار کردن متن های دیکته شده نباشد.

کسی که از لجبازی های انتقام گیرانه بپرهیزد.

کِرکِره ی وضع قانون ظلم را در مجلس پایین بکشد.

و عقلِ عدالت خواهی اش در برابر نفسِ تطمیع،   دچار تردید نگردد.

ونیز مصلحت اندیشی عافیت طلبانه اش منجربه قورت دادن حرفش نگردد.

مجلس، نمایند ای جسور می خواهد تا با صراحت و قاطعیت، بر سربی کفایتی ها فریاد بزند. نه ترسویی بزدل که خود را در پسِ مصلحت ها پنهان سازد.

کاندیدای محترم، لطفا از دین نردبان مساز. سالهاست که برخی از ما بهتران دین را نردبانی کردند تا به واسطه آن میوه های درخت اعتماد مردم را بچینند. بدان که سقوط سرنوشت اهل نفاق است.

ما رأی می دهیم  اما نه به هر کس؛

ما به نماینده ای رأی می دهیم که شاعر نباشد تا مجبور نشود در تبلیغاتش از اغراق های شاعرانه بهره گیرد؛ چراکه فاصله بسیار است میان اغراق و حقیقت.

ملاک ما برای انتخاب، تنها گزاره ی خدمت به خلق است. پس لطفا از همسان سازی خویش بانمونه های تاریخی بشدت بپرهیز و ازمالک اشتر دانستن خویش و عمروعاص خواندن رقیب دوری کن.

آری، ما رأی خواهیم داد تنها به آنان که خدمت به خلق را نه نزدیک انتخابات، بلکه سال هاست تجربه می کنند.

https://www.hawzahnews.com/news/880679/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DB%8C%DA%A9-%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D8%A7

حق ازدواج و تأهل، از جمله حقوق اولیه  هر انسانی است که محروم نمودن او از این حق، ظلمی است بزرگ و غیر قابل جبران.

 در دین اسلام، ازدواج و اقدام برای تشکیل خانواده برای مردان و زنان، مستحب موکد است؛ زن و مرد، هردو حق انتخاب دارند و هر دو مستحق دریافت آرامش از ناحیه یکدیگرند؛ بنابراین هرآنچه بتواند در تثبیت این آرامش موثر باشد رواست و هر امری که آرامش این دو را در متن خانواده بر هم زند مذموم شمرده می شود.

همانگونه که قرآن می فرماید که «و از نشانه‌های او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکّر می‌کنند!( روم آیه ۲۱)»

در آموزه های اسلام آنچه در دایره ی واجب، حرام،مکروه، مستحب و مباح قرار گرفته است همه و همه به میزان تاثیرگذاری این احکام در سعادتمندی انسان بازمی گردد.چنانچه تاثیر امری به شدت در تامین سعادت انسان موثر باشد، واجب و چنانچه او را از سعادتمندی دور نماید حرام است و به همین ترتیب سایر احکام نیز دارای فلسفه و علت است حتی اگر برای ما قابل درک نباشد.

تبعیض و عدم توجه به حقوق زن و مرد هر دو آسیب زاست. اگر چه برخی برای رهایی از تبعیض علیه زنان، به ظلم ناخواسته بر علیه مردان اقدام نموده اند و عده ای نیز در دفاع از حقوق مردان آنچنان بی وقفه تاختند تا جایی که ظلمشان بر زنان گوش فلک را کر کرد.

هنگام ظهور اسلام در میان اعراب، برخورد دین با قوانین به سه شکل ابداع، اصلاح و حذف نمود پیدا کرده است؛ در واقع دین اسلام مبدع برخی از امور، اصلاح کننده برخی دیگر و همچنین حذف کننده  قوانین ضد انسانی و اخلاقی بود.

بنا و اساس اسلام در امر ازدواج تکیه بر ازدواج دائم با محوریت تک همسری است و این موضوع مورد توجه، تأیید و تأکید آموزه های دین قرار گرفته است؛ فرم تک همسری در اسلام طبیعی ترین حالت ممکن درازدواج است و انحصار احساسات و عواطف زن و مرد به یکدیگر زیباترین مظهر عشق ورزی.

اسلام مبدع چند همسری نبوده است

در جامعه عرب قبل از اسلام، بحث چند همسری وجود داشت و ریشه این بحث به قرنها پیش از ظهور اسلام باز می گشت؛ بنابراین اسلام مبدع چند همسری نبود و تعدد زوجات به اصطلاح از احکام تأسیسی اسلام نبوده است بلکه از احکام امضایی اسلام بشمار می رود.

منتها به دلیل توجه اسلام به تمام شرایط و موقعیتها، این مساله به طور کامل حذف نشد و مجوز استفاده از آن به برخی از زمانها و در بعضی از شرایط تعلق گرفت.

بعضا ممکن است شرایطی در برخی از خانواده ها پیش آید که تنها راه نجات ازاین بن بستها تجویز این مساله باشد و یا مواردی همچون فزونی تعداد زنان در مقایسه با مردان، نازایی و بیماری مسری زن یا مواردی که زن به هر دلیلی، همسر اول خود را از دست داده است و نیازهای جنسی، مالی، فرهنگی، عاطفی و غیره همچنان وجود دارد.‏

نحوه استفاده افراد از مباح بودن چند همسری مایه تاسف است

 آنچه باید احساس تاسف انسان را در امر چند همسری برانگیزد نه وجود این قانون در دین، بلکه نحوه استفاده افراد از این قانون دینی است به نوعی که برخی از افراد درجه نگاهشان به این امرِ مباح، در حد استحباب و یا حتی تکلیف دچارچرخش می شود و این تغییردیدگاه و همچنین بهره بردن از این قانون دینی در غیر شرایط ضروری و بدون داشتن پیش زمینه های لازم، زیست اخلاقی آنها را به زیست غیر اخلاقی تنزل می دهد و موجبات تنفر برخی اززنان و موضع گیری برخی از مردان را فراهم می آورد.درحالی که باید دقت نمود که تعدد زوجات اگرچه جایز است اما ثواب و استحباب ندارد.

لازم است بدانیم که ازدواجهای پنهانی که همراه بی عدالتی وعدم توانایی اقتصادی و مدیریتی در زندگی است تنها با برچسب مجوز چند همسری شایستگی نمی یابند و نمی توانند از مصادیق مورد نظر اسلام در تعدد زوجات باشند چنانچه خداوند در قرآن کریم می‌فرماید  « و اگر بیم آن دارید که به عدالت رفتار نکنید، فقط یک زن بگیرید.(نساء، آیه ۳)»

دین اسلام در تعدد زوجات شرایط سختی برای مرد گذاشته است و رعایت انواع عدالت اعم از عدالت مالی و رفتاری و غیره را لازم و ضروری دانسته است، بنابراین اگر مردی حتی گمان و خوف ‌این را داشته باشد که نمی‌تواند عدالت را در مورد همسران متعدد مراعات نماید حق ازدواج مجدد را ندارد و این در حالی است که سهل پنداشتن این قوانین توسط برخی از مردان، بنیان خانوادها را دچارتزلزل نموده است.

در مسئله تعدد زوجات، سه امر باید در کنار هم مورد توجه قرار گیرد و نگاه ما به این مسئله باید ذوابعاد باشد.بنابراین تعدد زوجات از سه دریچه نگاه زن اول، مرد و زن دوم نیازمند رصد است.

 نکته قابل تامل این است که اگرچه نگاه احساسی ما را وا می دارد تا با چنین قانونی مقابله کنیم اما واقع‌بینی، انصاف و تفاوت‌های زن و مرد اقتضا می‌کند که برای اوضاع و احوال خاص نیز چاره‌ای اندیشیده شود

https://www.khabaronline.ir/news/1300944/%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%AF-%D8%B2%D9%88%D8%AC%D8%A7%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D9%86%D9%81%D8%B9-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%DB%8C%D8%A7-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86

به گزارش خبرنگار مهر، این هفته در طرح «سه شنبه‌ها با پاسخگویی به سوالات دینی» خبرگزاری مهر، کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی در ارتباط با یکی از شبهات رایج این روزها درباره آگاهی از آینده با مراجعه به رمال ها و فالگیرها توضیحاتی ارائه کرده است.

در این ارتباط زهرا  ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: انسان به لحاظ انسان بودنش، جویای کسب آرامش و خواهان رسیدن به آسایش است و در زندگی فردی واجتماعی خویش، تمام توان خود را در جهت رسیدن به اهداف مذکوربکار می گیرد.

وی افزود: مشکلات و گرفتاری ها در زندگی انسان مانع آرامش و آسایش او می شوند؛ او برای رهایی از این شرایط گاهی از ابزارهای مادی استفاده می کند و گاهی با تمسک به ابزار معنوی در صدد حل مشکلات خویش بر می آید.

ریشه گرایش به خرافات نیز به نیازهای انسان باز می‌گردد

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی با اشاره به اینکه ریشه ی گرایش به خرافات نیز به نیازهای انسان باز می گردد،تاکید کرد: زمانی که انسان غرق در مشکل می شود، خود را نیازمند کسی یا چیزی می بیند که یاری اش کند و گره از کارش باز نماید.

وی ادامه داد: اگر انسان از طرفی درک درستی از جایگاه خود در نظام خلقت نداشته باشد و نقش تلاش و کوشش خود را نادیده انگارد و از سویی دیگر نسبت به جایگاه خداوند در متن خلقت بی اطلاع باشد و صفاتی همچون علم و حکمت و قدرت خداوند را نشناسد ممکن است در مسیر حل مشکلات،  گرفتار افرادی شود که ازآنها می توان با عنوان راهزنان اعتقادی یاد کرد.

فالگیر راهزنی است که که در مسیر اعتقاد به معنویت انسانها، دام پهن نموده است

ابراهیمی با بیان اینکه رمال ها، کف بین ها، دعا نویس ها و فال گیرها گویا راهزنانی هستند که در مسیر اعتقاد به معنویت انسانها، دام خود را پهن نموده و در بزنگاه مشکلات فعال می شوند، تاکید کرد: کافی است سری به کانال ها و پیج هایی بزنیم که با همین عناوین در فضای مجازی در حال فعالیتند؛ به وضوح خواهیم دید که تعداد دنبال کنندگان این گروه ها حتی نسبت به برخی از گروه های علمی بیشتر است.

وی با تاکید بر اینکه به نظر می رسد آنها که از عقل و منطق بهتر و بیشتری برخوردارند کمتر در اینگونه دام ها گرفتار می شوند، تصریح کرد: اصولا افرادی که اعتقاد محکمی دارند و به جای خیال پردازی در ذهن، با تلاش و کوشش در فضای خارج از ذهن قدم در مسیراهداف بر می دارند، به پوچی کار رمال ها واقفند، اما افرادی که به نوعی می‌خواهند از تلاش و کوشش فرار کنند و به اصطلاح ره صدساله را یک شبه طی نمایند رمال ها را بجای خود و خدا می نشانند و از آنها طلب استمداد می نمایند.

اگر کف بین‌ها و فال‌گیرها کاری از دستشان بر می آمد قبل از همه برای خود کاری می کردند

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی با اشاره به اینکه با کمترین بهره عقلی نیز می توان فهمید که اگر کف بین ها و فال گیرها کاری از دستشان بر می آمد قبل از همه برای خود کاری می کردند تا مجبور به استفاده از این شیوه ها نگردند، بیان داشت: انسانی که گرفتار مشکلات است از حیث روحی همواره در انتظار شنیدن خبرهایی خوش است، خبرهایی که نشان از اتمام مشکلاتش داشته باشد

وی تصریح کرد: .رمال ها گویا در اثر تجربه به برخی از نکات روانشناسانه آگاه شده اند و به همین دلیل با نوید دادن به تمام شدن مشکلات و مژده دادن به سفر ومسافرت، شنیدن خبر خوش، کسب پول، رسیدن به معشوق و دریافت هدیه و غیره همچون چراغی که از دور سوسو می کند نورامیدی می شوند در دل مراجعه کنندگان و مراجعین نیز چون شنیدن این حرف ها خوشایندشان است حاضرند پول بدهند تا این حرف ها را بشنوند.

 تلاش عامل مادی و توکل به عنوان عامل معنوی رمز موفقیت

ابراهیمی با اشاره به اینکه در آموزه های اسلام تلاش به عنوان عامل مادی و توکل به عنوان عامل معنوی رمز موفقیت معرفی شده است، بیان داشت: خداوند در قرآن می فرماید که » بگو، هرگز جز آنچه خدا خواسته به ما نخواهد رسید، اوست پشتیبان ما و مؤمنین بر خدا توکل می کنند.

وی با بیان اینکه وقتی کار رمال ها در جامعه رونق بگیرد این بدین معناست که بهره بردن از عقل و منطق در آن جامعه درحال کم رونق شدن است، گفت: نکته بعد اینکه درآمدهای حلال درآمدهایی است که با سختی و زحمت فراوان عجین شده باشد، اما به خوبی می بینیم که کف بین ها و رمال ها با کمترین زحمت به سودهای فراوانی می رسند و همین مساله می تواند نشانه ای باشد بر عدم تقوای آن ها در کسب روزی حلال و کسی که اهل تقوا نباشد حرفش نیز قابل اعتماد نخواهد بود

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی اضافه کرد: .علاوه براین فریب و دروغ در کسب و کار ، آفت رزق حلال است و این در حالی است که دروغ،  بخش اعظم حرف های رمال هاست، بنابراین فراموش نکنیم که ما با مراجعه به آنها، بازارشان را داغ نموده ایم اما عده ای ممکن است ابتدائا فقط به خاطر هیجان و کنجکاوی سراغ اینگونه امور بروند و یا مثلا به پیشنهاد دوستی،  به فال قهوه خوش بین شوند اما در ادامه جذب این عوامل فریب شده و به سختی از آن نجات می یابند.

وی با اشاره به اینکه کار رمال ها چیزی جز فریب نیست و فریب دادن خلق، از ابزار شیطان است، ابراز داشت: خداوند قرآن می فرماید که (شیطان) آنان را بسیار وعده دهد و آرزومند و امیدوار کند، ولی آنان را چیزی به جز غرور و فریب وعده نمی‌دهد.

ابراهیمی ابراز داشت: رمال ها  تیز هر کس را متناسب با ویژگی هایی خودش فریب می دهند. کافیست چند دقیقه ای بین رمال و مراجعه کننده گفتگویی صورت گیرد و یا واسطه ها و معرف ها اطلاعاتی را در مورد شخص مراجعه کننده به رمال داده باشند، در این زمان رمال متناسب با شخصیت فرد از ابزار لازم برای فریبش بهره می برد.

از نظر آموزه های اسلام کسی جز خداوند از آینده ی بشر اطلاع ندارد

وی بابیان اینکه او گاهی با تطمیع شخص، گاهی با بهره بردن از احساساتش و گاهی از طریق تطهیرکلامش با مطالب دینی و مذهبی مخاطبش را می فریبد، گفت: هیجان انسان در شنیدن خبرهایی از آینده، کف بین ها را مجاب به پیشگوئی می نماید. در حالی که از نظر آموزه های اسلام کسی جز خداوند از آینده ی بشر اطلاع ندارد.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی ابراز داشت: ازجمله راهکارهایی که در نگاه تربیتی اسلام در رابطه با برخورد با شخص دروغگو مطرح می شود این است که نباید به سخنان شخص دروغگو بها و ارزش داد. اگر برخورد ما با کف بین ها و رمال ها نیز منطبق بر همین دستور اسلام باشد و مردم به حرف اینگونه افراد ارزشی ندهند آنها فضا را بدین شدت برای خود باز نمی بینند تا براحتی مانور دهند.

وی تاکید کرد: اگرچه در ابتدای کلام عرض شد که ریشه ی رجوع مردم به فال گیرها ، وجود مشکلات است اما نقش ضعف اعتقاد و ایمان را نباید از نظر دور داشت.عوامل متعدد فردی و اجتماعی و تربیتی و خانوادگی در تقویت و یا تضعیف ایمان موثرند که می توانند دلیلی برای این نوع گرایش ها باشند.

https://www.mehrnews.com/news/4794302/%DA%86%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%AF%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%A8%D9%87-%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%84-%D9%87%D8%A7-%D9%88%D9%82%D8%AA%DB%8C-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D9%84-%D9%BE%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D8%AC%D8%A7%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D9%84-%D8%B1%D8%A7-%D9%85%DB%8C-%DA%AF%DB%8C%D8%B1%D8%AF

صاحب نیوز– زهرا ابراهیمی/ اگر چه نگاهش را از من می دزدید، اما شیشه ی ماشین را پایین کشیدم و با نگاهم دعوتش کردم تا نزدیک تر شود.با چشم هایش، دستانم را دنبال می‌کرد، شاید می خواست ببیند بالاخره یک شاخه گل می خرم یا نه؟

این اتفاق، نه حکایت یک روزه من که حکایت هر روزه کودکان کار است. حکایت سال‌ها رهگذری در خیابان‌هایی است که سردی هوا و داغی زمینش را بارها تجربه کرده‌اند.

گویا زبانمان با دیدن این صحنه ها،  بیش از پیش در تقلای گفتگوست. گاه به درگاه خداوند گله می کنیم و او را به معصوم و غیر معصوم قسم می دهیم تا رزق کودکان کار را افزون نماید و گاه نیز لب به نفرین و شکایت باز کرده و بر عاملان تکرار هر روزه این صحنه‌ها لعنت می فرستیم،  آنگاه در ذهن خویش آنهایی را که باعث این حجم از تلخی اند به دادگاه عدالت می کشانیم . گاه نیز با به کاربردن جملاتی که همراه با احساس ترحم است، احساس ناراحتی خویش را بیان می‌کنیم.

اما صحنه دیگری که تکراری تر از صحنه ی حضور بچه‌هاست، این است که برخی به محض دیدنشان از دور،  شیشه های ماشین را بالا می کشند و این گونه مانع نزدیک شدن آنها می شوند.

آنچه بیش از خریدن یک جنس و پرداخت پول به بچه‌های کار اهمیت دارد، روش برخورد با این کودکان است. برخوردی که می ‌تواند عزت نفس آنها را بالا ببرد و یا کرامت انسانیشان را خدشه دار کند،  لبخندی که می‌تواند خنده را بر لبانشان بنشاند و یا اخمی که تخم کینه و حقد در دلشان بکارد. اگر چه شاید قرار گرفتن آنها در این وضعیت و رهایی آنها نیز در دست ما نیست اما طرد کردنشان با بالا کشیدن شیشه ها ویا استقبال از آنها با پایین کشیدن همان شیشه ها در دستان ماست.

بحث بر سر خریدن یا نخریدن اجناس از این کودکان نیست، بحث بر سر کمک کردن یا کمک نکردن به آنها نیست،  بلکه حرف اصلی این است که آنها کودکند و در انتخاب این جایگاه دخلی ندارند، پس نباید با نگاه و رفتارمان آزارشان دهیم.

شاید اگر درمواجهه با آنها لبخند بزنیم، دست نوازشی بر سرشان بکشیم و با آداب تمام از آنها احوالپرسی کنیم، بتوانیم کمی از میزان تنفرشان را از بی‌عدالتی در اجتماع بکاهیم. باید کاری کنیم تا لبخند کودکان کارقشنگ ترین اتفاق این روزهای تلخ خیابان باشد.

و حالا باز چراغ سبز می شود و ما رد می شویم همانگونه که عدالت نیز از مقابل چشمانشان رد شد. چشمانی که همیشه در آن سوال های پرابهام رژه می‌روند و پاسخی برایشان نمی یابند

https://sahebnews.ir/981905

«زهرا ابراهیمی» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در اصفهان درخصوص رابطه رزق و درآمد اظهار داشت: رزق انسان از ناحیه خداوند است و خالق هرگز مخلوق خویش را فراموش نمی کند، پس جای نگرانی نیست، همانگونه که خداوند در قرآن می فرماید:«إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ؛ خدا روزی رسان است و اوست دارنده نیرویی سخت استوار.» (سوره ی الذاریات، 58)

 این محقق حوزوی خاطرنشان کرد: رزقی که برای انسان مقدر شده به انسان می رسد، منتها این امر نباید منجر به غفلت از تلاش گردد، چرا که این عالم، عالم اسباب است و همه امور از جمله مقدرات در سایه زنجیره سبب و مسبب ها و واسطه ها معنا پیدا خواهد کرد؛  لذا هیچ مقدری بدون عبور از مجرای خود به نتیجه نمی رسد، همانگونه که قرآن به این سنت الهی اشاره می کند آنجا که می فرماید: «لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی»؛ «بهره ای برای انسان جز سعی و تلاش او نیست.«

وی اضافه کرد: رزق تنها یک ابزاری است برای بندگی بهتر، پس نباید آن را هدف تلقی کرد؛ بنابراین داشتن حساب های بانکی متعدد و پول روی پول گذاشتن و سودآوری بیشتر و تبدیل شدن به دغدغه اصلی انسان ، او را از فلسفه خلقت که همان عبادت و بندگی خداوند است، دور می کند.

 ابراهیمی با بیان اینکه حساب های بانکی اگرچه جزء دارایی و ثروت انسان به شمار می روند، اما گاهی جزء رزق انسان محسوب نمی شوند بلکه حاصل زیاده خواهی او هستند، افزود: توجه کنیم که رعایت تعادل در همه امور زندگی مؤمن، از جمله پول درآوردن او اصالت دارد؛ پس در زمینه کسب روزی نیز نه آنچنان حریص باشیم که وقتی برای بندگی نداشته باشیم و نه اهل کسالت و تنبلی که رزق مان محدود شود، بلکه باید در حد ضرورت و متناسب با توان خویش تلاش کنیم. 

این پژوهشگر مذهبی ابراز داشت: برخی از افراد حسابهای بانکی زیادی دارند، اما بهره حقیقی از آنها نمی برند؛ لذا اینها رزقشان محسوب نمی شود بلکه این اموال تنها وبال گردنشان خواهد بود و باید در برابرش حساب پس بدهند. 

وی یادآور شد: رزق بودن هرچیزى منوط به میزان انتفاع و بهره  بردن از آن است، بنابراین حساب های بانکی اگر منفعتی حقیقی برای انسان نداشته باشد رزق او محسوب نمی شود.
این پژوهشگر حوزوی با تأکید بر اینکه رزق حقیقی و واقعی همان مقداری است که انسان به واسطه آن می تواند بندگی کند، گفت: انسان از یک طرف تلاش می کند و بدون حرص داشتن، با توکل بر خدا برای کسب روزی حلال گام بر می دارد و از طرفی یقین به رزق مقدر دارد و از سویی تمام هم و غم خویش را صرف دویدن های بی اساس نمی کند. 

وی ادامه داد: پس انداز کردن و داشتن حساب بانکی به خودی خود امر مذمومی نیست و گاهی مدیریت صحیح اقتصادی در زندگی انسان را مجاب به پس انداز می کند، منتها اگر این روش پس انداز منجر به تطمیع انسان شود و او را از امور نیکی همچون انفاق و قرض الحسنه دور نماید، مذموم تلقی می شود

http://shabestan.ir/detail/News/862621