انچه از ما منتشر شد

همه ما آدم ها اهل دغدغه ایم، اگر چه کمیت و کیفیت این دغدغه ها و نگرانی ها متفاوت است. برخی از ما دغدغه های دینی، فرهنگی، تربیتی و اجتماعی داریم و نمی‌توانیم نسبت به آنچه پیرامون ما رخ می‌دهد بی تفاوت باشیم.

یکی از اموری که به عنوان عامل بازدارنده مانع از حرکت ما می شود ترس از ضرر رساندن دیگران است. زیاد اتفاق می افتد که به دلیل وجود چنین ترسی حاضر به حرکت و فعالیت نیستیم و زندگی آرام و بدون دغدغه را بر ناآرامی‌های دغدغه مندی ترجیح می دهیم، گویا کسب آرامش از این راه عادت همیشگی است.این ترس باعث می شود که همواره خود را مغبون بدانیم و برای فرار از شکست به تکرارهای یکنواخت رضایت دهیم.

ترس از ضررهای جانی و مالی و آبرویی در مسیر حق، ناشی از ضعف ایمان است. انسان مومن از هیچ چیز ترسی به دل راه نمی دهد، چرا که معتقد است اگر همه دنیا هم جمع شوند و دست به دست یکدیگر دهند تا ضرری را متوجه او کنند که خدا آن ضرر را برای او نخواهد، نمی توانند کاری انجام دهند.

انسان معتقد دلش را دست خدا می سپارد و اینگونه از بگومگوهای نفس رهایی می یابد.

انسان اهل اعتقاد می داند که اگر خدا نخواهد هیچ برگی از هیچ درختی نمی افتد و آن زمانی که خداوند چیزی را بخواهد، اگر تمام دنیا و امکاناتش دست به دست هم دهند نمی توانند مانعی در برابر خواست او باشند.

آنچه امروز بیش از هر چیز دیگری به آن نیازمندیم، کمی باور است. باور به اینکه نقش خداوند در نظام خلقت را بی بدیل تصور کرده و همچون بندگان خالص خدا، یدالله را فوق ایدیهم بدانیم.

بین ما و آنها که حقیقتا خداوند را پذیرفته اند یک درّه ی بزرگ عقیدتی وجود دارد و شاید تنها مَلاتی که بتوان این درّه را با آن پُر کرد شناخت نقش خداوند در نظام آفرینش است چرا که پذیرش خداوند یک مرتبه و ایمان به نقش او مرتبه ای بالاتر است.

اگر تیغ عالم بجنبد زجای

نبرد رگی تا نخواهد خدای

https://sahebnews.ir/973244

نوع فهم و برداشت انسان از زیبایی می تواند بینش زیبایی شناسی او را رقم بزند. هر مکتبی متناسب با نگرشی که نسبت به خدا، انسان، جهان و جامعه دارد زیبایی را به شیوه خود تفسیر می کند.
در نگاه اسلام زیبایی ها چه محسوس باشند و چه معقول، مادی باشند یا معنوی، از جمله نیازهای فطری انسان محسوب شده و نیازمند پاسخگویی اند.
اگرچه گرایش به زیبایی ها،  فطری است و فصل مشترک انسان در این موضوع فطرت اوست، اما در عین حال جهت بخشی به مصادیق زیبایی از جمله اموری است که باید مورد توجه قرار گیرد، چرا که انسان ها درک واحدی از زیبایی ندارند.
طبیعت و آنچه در آن است نیاز زیباگرایی انسان را تامین می کند اما در نگاه اسلام این نیاز فقط به زیبایی های محسوس ختم نمی شود و اسلام نیازمندی روح به دریافت زیبایی های معنوی را نیز مدنظر قرار می دهد. همانگونه که خداوند در قرآن می فرماید: وَلَٰکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ(خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دلهایتان زینت بخشید).

در این آیه ایمان، از جمله زینت های معنوی معرفی شده است؛ اگر بخواهیم از دریچه دین اسلام به این موضوع بنگریم، ناگزیر باید بپذیریم که هرآنچه در متن خلقت موجود است، بهره ای از زیبایی دارد چرا که از ناحیه‌ی خدای زیبا آفرین خلق شده است.
در آیه ای دیگر چنین می خوانیم: الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیءٍ خَلَقَه(او کسی است که هر چیزی را آفریده به نیکوترین وجه آفریده است)
فهم انسان از زیبایی دارای مراتب است و هرکس متناسب با ویژگیهای روحی و پتانسیل درونی خود زیبایی را درک می کند. روح انسان در هر مرتبه و جایگاهی که باشد مجذوب زیبایی موجود در همان مرتبه می‌شود و تا هنگامی که مرتبه روح پایبن است قادر نخواهد بود زیبایی موجود در مرتبه بالا را درک کند‌.
از نگاه دین، زیبایی هایی که انسان را از مرتبه ی پایین تر به درجات بالاتر روحی برساند ارزشمند است و چنانچه امری را زیبا تصور کنیم اما موجبات تنزل روحی ما را فراهم آورد، زیبا و ارزشمند محسوب نمی شود حتی اگر تمام فاکتورهای ظاهری زیبایی را داشته باشد.
زیباییِ ارزشمند، انسان را از ابتذال، غفلت، سهل انگاری، پوچی و رذالت دور می سازد و احساس مسئولیت انسان را در برابر جهان بالا می برد.
انحراف در زیبایی شناسی موقعی اتفاق می افتد که امری اعم از شخص و شعر و نوشته و موسیقی و هرآنچه هنر نامیده می شود، انسان را از انسانیتش دور نموده و او را به ورطه سقوط از ارزش‌های انسانی کشاند.
اسلام با هنر و زیبایی مخالف نیست اما اینکه عده ای بخواهند بر هر ابتذالی نام هنر بگذارند و زیبایی امور نازیبا را فریاد بزنند قابل پذیرش نیست. به نام شعر و موسیقی و فیلم و تاتر، جوان‌های پاک و معصوم این سرزمین را به بند کشیدن و تهی ساختن وجودشان از معنویت و اخلاق،  گناهیست نابخشودنی که آرامش آدم‌های اهل انصاف را بهم می ریزد.
چه بلایی بر سر جوان ایرانی آمده که فحاشی در لابلای خوانندگی اش ارزش محسوب می شود و درخواست کامنت برای تکرار این زشتی‌ها برای او مایه ی افتخار است؟!
و بدتر از آن چه بلایی بر سر حقیقت زیباشناختی جامعه ما آمده، که جوان ما برای شنیدن سبک ترین و سخیف ترین ادبیات، میل و رغبتش را با رساندن کامنت های یک خواننده به بیش از هفده میلیون کامنت، نشان می دهد؟!
به نظر می رسد در جامعه امروز حس زیباشناختی و قدرت تشخیص زیبایی در بین مردم تحلیل رفته است و جوانان ما توانایی تشخیص امور زیبا از زشت را ندارند، چرا که نه در آموزش و پرورش تعالیم زیباشناسی را دریافته اند و نه از طریق خانواده به این نیاز پاسخ مناسب داده شده است.
آیا وقت آن نرسیده که به این ویژگی روحی انسان همچون سایر نیازهای جسمی توجه شود؟؟؟

http://shabestan.ir/detail/News/840101

 اتفاقات گوناگون در زندگی،  انسان را به تجزیه و تحلیل وا می دارد. هر کس متناسب با میزان دغدغه مندی اش به تحلیل شرایط می پردازد. سبک و سنگین کردن شرایط و بررسی داده ها انسان را به قضاوت نزدیک می‌کند،  اما قطعاً قضاوت‌هایی که منبع تغذیه ی آن اطلاعات ناقص و نادرست است نمی‌توانند راهگشا باشند.

تب اتفاقات در کشور ما آنی و لحظه ایست. نمونه های مختلفی از آن را شاهد بودیم که کمتر از دو روز ساعت موجی به راه می افتد و قلم ها و قدم ها را به واکنش وا می دارد. انگار هر اتفاقی وسوسه  نوشتن را به جان نویسنده‌ها می‌اندازد با وجودی که حتی چیزی برای نوشتن ندارند درست مثل زمانی که وسوسه پرواز به جان پنگوئن می افتد.

اگر چه اظهار نظر دلسوزانه در رابطه با شرایط اجتماعی، نوعی احساس مسئولیت محسوب می شود اما تعجیل در تحلیل، آفت این حس مسئولیت پذیریست و همین امر باعث می‌شود که فرد در ابتدا نظری در رابطه با جریانی ارائه دهد و بعد از روشن شدن زوایای موضوع مجبور شود کلام خود را با دلایل واهی توجیه نماید و از موضع خود انصراف دهد.

تب تحلیل در جامعه چه بسا تخریب کننده تر از تب اتفاقات است. انگار این اتفاقات اثر بدی روی گویش و نگارش انسان می‌گذارد و انسان را تنها به حرف وا می دارد فارغ از درستی یا نادرستی کلام.

تشریح موضوعات بدون پشتوانه قوی علمی تنها به گمانه‌ زنی‌هایی ختم می‌شود که فقط مسئولیت فقهی و اخلاقی انسان را زیادتر می کند و برداشت های گوناگون و انتشار آنها با این شرایط، نه اجر دنیایی و نه ثواب عقبایی دارد.

به نظر می‌رسد رویکرد افراد نسبت به اتفاقات همسو با تمایلات عقیدتی آن هاست؛ گویا هر کس قضایا را هر آن گونه که می‌خواهد، برداشت می‌کند و این رویکرد سم مهلکی است برای یک اجتماع، چرا که این تحلیل ها بعد از روشن شدن حقیقت موضوع منجر به بی اعتمادی و سرخوردگی مردم جامعه شده و مردم نسبت به نظرات صاحبنظران بی اعتنا می شوند.

ربط دادن قضایای نامربوط به یکدیگر و یا جدا کردن خط و ربط آن چه به هم متصل است از عوارض تحلیل های زودهنگام است. تعجیل در تحلیل گاهی با هدف مصادره به مطلوب انجام می‌شود تا طیف های گوناگون ازشرایط پیش آمده به نفع فواید سیاسی و اجتماعی خویش بهره ببرند.

علاوه بر این بستر شایعه پراکنی،  پرداختن به حواشی و انصراف از اصل قضیه را فراهم نموده و شکاف و بحران را در جامعه تشدید می کند .

حروف از اول بسم الله تا تای تمت (تمام شد) ابزاری است در دست انسان.چه زمانی که این حروف،  کلماتی باشند و بر زبان جاری شوند و چه آن هنگام که به شکل واژه بر روی کاغذ ها و صفحه ها بیایند، اما ممکن است همین حروف ابزار کار شیطان قرار گیرند.

این که تحلیلگران سریع و بدون هیچ وقفه‌ای به تحلیل بپردازند و بدانند کلام خود را چگونه شروع کنند، چگونه ختم کنند و مطلب را به چه شکل بپرورانند که به هیچ جا بر نخورد لزوماً به معنی درستی تحلیل آن ها نیست بلکه از لوازم مهم تحلیل، صبر و فرصت دادن به خود، جامعه و اتفاقات است تا در سایه گذشت زمان ابعاد گوناگون مسئله روشن تر شود

https://sahebnews.ir/974318

زهرا ابراهیمی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان با اشاره به ابعاد حضور بانوان در پیاده‌روی اربعین اظهار کرد: نقش اربعین در جاودانه شدن قیام امام حسین (ع) بی‌بدیل است، چراکه شهادت امام یک وجه قضیه است و حفظ آثار شهادت وجهی دیگر و چه خوب بازماندگان قیام و در رأس آن‌ها حضرت زینب (س) در زنده نگه‌داشتن این آثار قدم برداشتند، گویا اربعین جلوه‌ای از عملکرد بازماندگان قیام است.

این پژوهشگر حوزه خانواده ادامه داد: در سال‌های اخیر با واقعه‌ای عظیم همچون اربعین روبرو هستیم و حضور زنان پابه‌پای مردان در این پدیده، شگفت‌انگیز است و نقش آنان در این پدیده در ابعاد گوناگون اثرگذار است، حتی گاهی ممکن است بانوان به تأثیر عمیق حضور خویش واقف نباشند اما نمی‌توان این تأثیرات را نادیده گرفت.

حضور زنان در حماسه اربعین، عاشقانه بودن تشیع را فریاد می‌زند

وی تصریح داشت: امروزه تبلیغات دشمنان در خنثی کردن این حضور به‌قدری زیاد است که از هیچ تلاشی برای بی‌اثر کردن اربعین فروگذار نمی‌ماند، اما حضور زنان در کنار مردان در این پیاده‌روی می‌تواند همه تبلیغات دشمن را خنثی کند، حضور زنان به‌عنوان نماد عاطفه و مهربانی در کنار مردان می‌تواند عاشقانه بودن مذهب تشیع را فریاد بزند، مذهبی که توجه آن به عاطفه در کنار عقل بسیار مشهود است.

ابراهیمی تأکید داشت: زنان ایرانی با حضور خویش در پیاده‌روی اربعین می‌توانند در جهت‌گیری‌های دینی و الهی سایر زنان مؤثر باشند چراکه آن‌ها از طریق این مراسم قادر خواهند بود چهرهٔ واقعی یک زن مسلمان را نشان دهند.

اربعین، منصه ظهور هویت حقیقی زنان است

این کارشناس مسائل دینی متذکر شد: انعکاس حضور زنان در پیاده‌روی اربعین با پوشش دینی خط بطلانی است بر سیاست‌های جهان مدرن که برای تبلیغش از جسم زن بهره می‌برد، گویا اربعین هویت حقیقی زن را فارغ از جنسیتش به منصه ظهور می‌رساند از طرف دیگر شاید حتی بتوان گفت حضور زنان، باحجاب دینی در پیاده‌روی اربعین می‌تواند در برابر بی‌حجابی‌ها نوعی نهی از منکر محسوب شود.

وی در ادامه ابراز داشت: در دوره‌ای که زنان در حد یک کالا تنزل پیداکرده‌اند و جهان در حال تجربه جاهلیت مدرن است، ایمان و معنویت در زن مسلمان از طریق حضورش در این پیاده‌روی به جهان اعلام می‌شود و زنان مسلمان به دنیا ثابت می‌کنند که زیبایی روح نسبت به زیبایی جسم تقدم دارد، این حضور می‌تواند در انتقال مواریث فکری، فرهنگی و عقیدتی به سایر زنانی که از سایر کشورها حاضر می‌شوند کمک کند، همان‌گونه که حضرت زینب (س) به‌عنوان یک زن با رفتارشان به جهان نشان دادند که زن می‌تواند همچون مرد رسالتی را بر عهده بگیرد و به‌خوبی در متن و نه در حاشیه ایفای نقش کند.

زنان با حضور در اربعین جایگاه حقیقی خود در اسلام را به نمایش می‌گذارند

ابراهیمی با تأکید بر آن‌که حضور بانوان در حماسه اربعین جایگاه حقیقی زنان در اسلام را نشان خواهد داد گفت: غربی‌ها علاوه بر این‌که جایگاه زن را تنزل می‌دهند به جایگاه حقیقی که اسلام به زن می‌دهد نیز دهن‌کجی می‌کنند اما حضور زنان در اربعین می‌تواند منجر به زدودن باورهای غلط ذهنی نسبت به زنان مسلمان شود، غرب همواره به بهانه‌های مختلف قصد دارد تا زن ایرانی را زنی دربند به تصویر کشد درحالی‌که این حضور می‌تواند نوعی ایستادگی در برابر عملیات روانی دشمن محسوب شود.

این کارشناس دینی خاطرنشان کرد: زینب کبری (س) دارای چنان عظمتی است که همواره زنده نگه‌داشتن قیام امام به ایشان نسبت داده می‌شود و اربعین تجلی حضور زنانی است که می‌خواهند در محضر آن بانوی بزرگوار شاگردی کنند، همان‌گونه که حضرت زینب (س) در شرایط قبل از قیام، در لحظات قیام و همچنین در بحران‌های بعد از قیام به زیباترین انتخاب‌ها دست زدند و پخته‌ترین رفتارها را از خود به یادگار گذاشتند زنان ما نیز با اسوه قرار دادن ایشان تلاش می‌کنند برای حفظ عقیده، کمک‌رسان مردان خویش باشند و اربعین نقطهٔ عطفی است برای این انگیزه.

صلابت دینی حاکم در پیاده روی اربعین مانع نگاه جنسیتی به بانوان است

وی در ادامه بیان داشت: در نگاه جنسیتی هرجا زن وجود دارد بهره‌گیری از جنسیت او نیز حرف اول را می‌زند اما در جریان اربعین به‌خوبی شاهد هستیم که میلیون‌ها زن در کنار مردان با امنیت تمام حاضر می‌شوند بدون اینکه به آن‌ها جسارتی شود، پرهیز از ملعبه شدن به‌وسیله دیگران در مسائل شهوانی ازجمله پیامدهای حضور زنان در این پیاده‌روی است.

ابراهیمی اضافه کرد: برخی از زنان ممکن است تحت هیچ شرایطی زیر بار سختی کشیدن نروند و نه خود حاضر به حضور شوند و نه رضایت به حضور خانواده خود دهند، این در حالی است که زنان حاضر در این پیاده‌روی سختی‌ها را هم به جان خود می‌خرند و هم علیرغم یک دنیا عاطفه، راضی به‌سختی کشیدن اهل خانه می‌شوند و این‌گونه اربعین مدیریت احساس را برای زنان به ارمغان می‌آورد، تصمیم زنان برای حضور در پیاده‌روی با اهل خانواده منجر به تمرکز دل‌های همهٔ اعضای خانواده بر یک نقطه مشترک می‌شود و آن نقطه چیزی نیست جز حرم ارباب، توجه قلبی همهٔ اعضاء بر یک امر واحد می‌تواند در ایجاد محبت و بذل عواطف بین آن‌ها مؤثر باشد توگویی حسین دل‌ها را به هم مهربان می‌کند.

زنان باید پاسخ گوی نیازهای معنوی در خانواده باشند

این پژوهشگر حوزه خانواده یادآور شد: حضور زنان در این اتفاق بزرگ مساوی است با حضور خانواده‌های آنان، زنان با این انتخاب خود می‌توانند تأثیر عمیقی بر فرزندان و همسران خویش داشته باشند و آن‌ها را متوجه این امر کنند که درراه هدف باید تمام سختی‌ها را تحمل کرد، حضور زن و فرزند به مردان در ایستادگی بیشتر انگیزه می‌دهد، در تربیت فرزندان مؤثر است و باعث انتقال فرهنگ دینی به فرزندان می‌شود چراکه زن محور اصلی در مدیریت نیازهای اهل خانه است و انتخاب سفر اربعین نوعی پاسخگویی به نیازهای معنوی خانواده به‌حساب می‌آید.

بعین سبب استحکام پیوند عاطفی و عقلانی بین زوج‌های جوان می‌شود

وی در ادامه تأکید کرد: تمسک به امور معنوی منجر به تحکیم پیوند زناشویی و آرامش می‌شود و اربعین به‌عنوان مصداق عینی گرایش به معنویت می‌تواند پیوند بین زوج‌های جوان را نیز مستحکم کند و آرامش آن‌ها را نتیجه دهد. سفرهای معنوی تا مدت‌ها دارای اثر معنوی است و زنان در این سفر با کوله‌بار معنوی که همراه می‌آورند تا مدت‌ها بعد از سفر می‌توانند از آثار این معنویت بهره ببرند.

ابراهیمی ادامه داد: با توجه به ضعفی که جوانان و نوجوانان ما در هویت شناسی خوددارند، حاضر شدن زنان در این سفر روحانی می‌تواند در تربیت نسل با هویت مؤثر باشد و این تأثیر نه‌فقط مفید برای فرد، که مؤثر برای کل جامعه است چراکه جامعه از سلول‌های کوچک‌تری به نام خانواده تشکیل‌شده و خانواده می‌تواند عامل تراوش معنویت به جامعه باشد.

این کارشناس مسائل دینی نظر به اینکه اربعین نه‌فقط منسکی عبادی که مراسمی سیاسی نیز محسوب می‌شود حضور زنان در این مراسم می‌تواند بازگوکننده این امر باشد که زن مسلمان قادر است به زیبایی میان وظایف عبادی و وظایف سیاسی خود جمع کند، حضور زنان در اربعین با آگاهی و رشد سیاسی آن‌ها گره‌خورده است، قرار گرفتن زنان در مرکز این فعالیت سیاسی عظیم از دیگر اثرات حضور زنان در اربعین است، آری اگرچه اربعین نقطهٔ پایان مصائب برای اهل‌البیت (ع) است اما برای ما نقطهٔ آغاز است در بسترسازی برای تمدن جهانی

 
زهرا ابراهیمی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در اصفهان درخصوص رابطه رزق و درآمد و در پاسخ به چیستی رزق گفت: رزق از جمله اموریست که خداوند نسبت به بندگان، بر خود واجب کرده است؛ هرآنچه در زندگی، از ناحیه خداوند، مقدر و به صورت مستمر به انسان برسد و مورد انتفاع و بهره حقیقی انسان قرار گیرد، رزق او محسوب می شود، خواه مادی باشد یا معنوی.

 کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی در پاسخ به تفاوت رزق با درآمد اظهار داشت: رزق چهار ویژگی اصلی دارد که یکی از ناحیه خداوند بودن، دوم مقدر شدن آن، سوم مورد انتفاع و بهره مندی قرار گرفتن و چهارم استمرار آن می باشد، درحالیکه درآمد آن چیزی است که انسان در قبال انجام کاری اعم از خوب یا بد دریافت می کند لذا کم یا زیاد بودن درآمد برای انسان به عوامل متعددی از جمله میزان تلاش، شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و… بستگی دارد اما رزق آن نعمتی است که از ناحیه خداوند معین شده است. 

ابراهیمی با اشاره به اینکه درآمد کم ممکن است منجر به فقر و درآمد زیاد باعث ثروت گردد، افزود: رزق ربطی به فقیر بودن و ثروتمند بودن ندارد و از ناحیه خدا بر بندگان مقدر شده است.

وی گفت: گاهی زیرکی و فریبکاری انسان منجر به درآمد بیشتر می شود و سادگی او، درآمد او را کاهش می دهد؛ در حالی که رزق ربطی به زیرکی و سادگی انسان ندارد و برای هر کس مقدار معین و مشخصی دارد.

این محقق حوزوی خاطر نشان کرد: در آمد مستند به بندگان خداست، چرا که انسان متناسب با امور اعتباری و قراردادی با سایر بندگان، درآمد معینی دارد؛ اما رزق مستند به خداوند است و جزء امور حقیقی است نه اعتباری و قرادادی.

وی با بیان اینکه درآمد ممکن است مستمر نباشد، اما رزق حقیقی همواره مستمر و همیشگی است، متذکر شد: خداوند برای بندگانش رزقِ حلال و مستمر و مقدر قرار داده است، پس انسان باید از طریق صبر، تلاش، گام برداشتن در مسیرهای صحیح و قناعت آن رزق را از آنِ خود کند و الا اگر عجله نماید و از طریق مسیرهای ناصحیح اقدام کند، همان رزقی که می توانست برایش حلال باشد، حرام می شود. 

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی یادآور شد: با حرص بیشتر و تلاش های افراطی رزق بیشتری به دست نمی آید، اگر چه ممکن است درآمد انسان افزون گردد، ولی معلوم نیست انسان از آن مال به خوبی بهره ببرد یا خیر، چون مسئولیتش دوچندان خواهد شد.

 این پژوهشگر دینی اظهارداشت: عدم بینش صحیح انسان نسبت به رزاق بودن خداوند، منجر به حرص و طمع بیشتر، جمع آوری مال و نگرانی از آینده می شود، در حالی که اگر انسان خداوند را رزاق حقیقی بداند، هرگز دچار زیاده خواهی نمی گردد.

وی ادامه داد: در دیدگاه الهی، رزق هر انسانی در دست خداوند است و کفیل واقعی هر انسان کسی جز خدا نیست، بنابراین دغدغه مندی نسبت به درآمد و کسب پولِ بیشتر، در این نگاه اصالت ندارد.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی اضافه کرد: اگرچه مشکلات اقتصادی منجر به شغل های چندگانه در جامعه شده است، اما با نگاه دقیق تر به این موضوع می توان رد پای حریص بودن انسان را در تجمیع حساب های بانکی، سپرده گذاری های متعدد و تلاش در جهت کسب راه های یک شبه ثروتمند شدن، شاهد بود

http://shabestan.ir/mobile/detail/news/842388