انچه از ما منتشر شد

زهرا ابراهیمی، استاد حوزه علمیه در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اصفهان، پیرامون فضیلت ماه شعبان، اظهار کرد: محبت خداوند بر بندگانش به اَشکال گوناگون نمود پیدا کرده است.

وی بیان کرد: یکی از مصادیق این محبت این است که خداوند در برخی از زمان ها و برخی از مکان ها به طور خاص و ویژه به انسان نظر می افکند و به حرمت آن ها لطف الهی بیش از پیش نصیب بندگان می شود.

ابراهیمی تصریح کرد: ماه شعبان نیز به عنوان مقدمه و پیش زمینه ای برای ماه مبارک رمضان، از جمله همین محبت هاست، شعاع محبت الهی در این ماه تا مدت‌ها در وجود انسان باقی می‌ماند و امتداد این شعاع محبت تا جایی پیش می رود که  مانع انجام گناه می شود و رغبت انسان را به عبادت زیاد می‌کند، به شرطی که انسان از پتانسیل و ظرفیت موجود در این ماه بهره ببرد.

وی تأکید کرد: در سایه این ماه، میثاقمان با ماه رمضان تقویت می‌شود و استعداد انسان برای درک معارف الهی به واسطه این ماه عزیز شکوفا می گردد.

این کارشناس دینی تاکید کرد: از جمله مناجات‌های معروف در این ماه، مناجات شعبانیه است که دارای مضامین بسیار بلند و  عرفانی است، تا جایی که در روایات آمده، ائمه معصومین علیهم‌السلام به خواندن این مناجات اهتمام می ورزیدند، در بخشی از این مناجات آمده است: «إِلهِی وَ أَلْهِمْنِی وَلَهاً بِذِکْرِکَ إِلی ذِکْرِکَ وَهِمَّتی فی رُوحِ نَجاحِ أَسْمائِکَ وَ مَحَلِّ قُدْسِکَ؛ خدایا، مرا واله و حیران یاد خود،   برای یاد خودگردان و همّتم را بر نشاط و آسایش و رستگاری در رسیدن به اسمای خود و مقام قدس و عظمت خویش قرار بده».

وی ادامه داد: گویا در این بخش از مناجات مقصدی برای انسان در نظر گرفته شده که انسان به واسطه‌ی همت و تلاش خویش می تواند بدان نائل گردد، مقصدی که در آن آسایش، آرامش، لذت و سعادتی غیرقابل توصیف است.

ابراهیمی افزود: در ادامه‌ی این مناجات می خوانیم: «إِلهِی، هَبْ لی کَمَالَ الاْنْقِطاعِ إِلَیْکَ، خدایا، انقطاع کامل به سوی خودت را به من عطا فرما»، اولین گام و مهمترین رمز در رسیدن به آن مقصد نهایی، منقطع شدن و بریدن از غیرخداست، اینکه انسان بتواند جز خداوند چیزی را نبیند و جز به او امیدی نداشته باشد، حالتی‌ است که نیازمند تمرین است.

وی بیان کرد: وجود مشکلات سخت در زندگی ممکن است این حالت را در انسان ایجاد کند، دقیقا مثل شرایطی که ویروس کرونا برای ما و جهان ایجاد نمود و جهان تشنگی اش را فریاد کشید، گویا جهان و جهانیان نیازمند نیرویی مافوق بشری هستند تا بتواند آنها را از گرفتاری نجات دهد.

ابراهیمی یادآور شد: شاید حالت انقطاع از غیر خدا و احساس نیاز به خداوند این روزها بیش از گذشته در وجود انسان بیدار شد، اما قطعا تداوم این احساس و این حالت نیازمند تمرین است تا در وجود انسان به صورت ملکه در آید.

وی بیان داشت: اگرچه از زشتی و نحسی این ویروس بسیار سخن گفته ایم اما شاید تنها زیبایی این بیماری معطوف نمودن توجه انسان به خداوند و همان انقطاع الی الله است.

کارشناس مرکز ملی به سؤالات دینی خاطرنشان کرد: حالت انقطاع حالتی است که انسان به حواشی توجهی ندارد و به اصل می اندیشد، اگر بخواهیم با مثالی ملموس تر این حالت را توضیح دهیم می توانیم اینگونه تصور کنیم که شخصی از حیوان درنده ای ترسیده و در حال فرار است، وقتی شخص فرار می کند به واسطه‌ی اینکه توجهش تنها به ترس است، به هیچ چیزی جز فرار نمی اندیشد و در حال فرار جراحت ها و زخم های بدنش را حتی فراموش می کند و بعد از رسیدن به جای امن باورش نمی شود که چگونه مسیری طولانی را طی نموده است.

وی ابراز کرد: حالت انقطاع از غیر خدا نیز شبیه چنین حالتی است که انسان آنقدر توجهش به خداوند و یاری او زیاد است که به حواشی توجهی ندارد.

ابراهیمی عنوان کرد: خواندن مناجات شعبانیه در این ماه می تواند دائما به ما تذکر دهد که نیازمند حالت انقطاع هستیم، حتی اگر این مناجات را ظاهری و با نگرشی سطحی هم بخوانیم، باز می تواند زمینه‌ی تعالی روحی و معنوی ما را فراهم آورد، پس نباید فرصت ها را از دست بدهیم.

این کارشناس دینی یادآور شد: این روزها در کنار تمام تلاشی که پزشکان و پرستاران و جهادگران مسیر سلامتی به خرج می دهند، باز نمی توانیم نیازمندی خود را به لطف خداوند نادیده بگیریم، فرصتی که شیوع این ویروس به ما بخشیده فرصت شکرگزاری است.

https://www.hawzahnews.com/news/895256/%D8%AA%D8%A8%DB%8C%DB%8C%D9%86-%D8%B4%D8%B9%D8%A7%D8%B9-%D8%B1%D8%AD%D9%85%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%87%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D8%B4%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D9%86

«زهرا ابراهیمی» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان در خصوص تاثیرات و عوارض روحی از دست دادن عزیز بر بازماندگان در شرایط کرونایی و محدودیت های برگزاری مراسم ترحیم اظهار داشت: انسان موجودی عاطفی است، از جمله مصادیق این عواطف،  زمانی است که انسان،  یکی از نزدیکان یا اقوام خویش را از دست می دهد و متناسب با میزان قرابت، اندوهگین می شود.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با بیان اینکه انسان نسبت به آنهایی که علاقه مند است احساس وظیفه می کند افزود: وقتی آن افراد را ازدست می دهد دلش می خواهد برای مرگشان نیز سنگ تمام بگذارد.

وی اضافه کرد: شرکت در تشییع جنازه ی مومن عملی مستحب تلقی شده و این امر باورپذیری مرگ متوفی را برای انسان راحت تر می کند، اما ویروس کرونا و رعایت پروتکل های بهداشتی مانع حضور مردم در تشییع جنازه ی نزدیکان شان شده و این امر می تواند از حیث روحی آن ها را دچار عوارض کند.

کارشناس مذهبی با اشاره به حذف این مناسک  به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا و اینکه نماز میت، آداب تدفین و تشییع و مراسمات ختم همگی تحت تاثیر این بیماری، با غربت همراه است تاکید کرد: شایسته است نزدیکان و دوستان و افراد فامیل برای احترام به میت و تسلیت به بازماندگان از طریق فضای مجازی اقدام به برگزاری این مناسک نمایند، انجام کارهای نیکوکارانه برای میت، خواندن قرآن و ختم های دسته جمعی می تواند تا حدودی آرامش روانی بازماندگان را تامین نماید.
ابراهیمی ابراز داشت: تسلیت یا همان تسلی دادن،  آرامش شخص مصیبت دیده را بازمی گرداند، لذا اگرچه تسلیت حضوری تاثیر افزون تری دارد اما حال که شرایط تسلیت حضوری وجود ندارد باید از طریق تلفن و گفتگو از راه دور با شخص عزادار همدردی نمود.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با بیان اینکه دلداری دادن به دیگران هنگام غم و غصه از آموزه های اسلام است گفت: زمانی که حضرت ابراهیم می خواستند فرزندشان اسماعیل را قربانی کنند نگران بودند که نکند اسماعیل در امر ذبح مخالفت کند اما حضرت اسماعیل با دلداری دادن به پدر، این نگرانی را برطرف کرد.

وی خاطرنشان کرد: انتخاب واژه های مناسب در تسلیت دادن، امید دادن به شخص مصیبت دیده، ترسیم آینده ای روشن برای او، متذکر شدن امر امتحان و ابتلاء الهی و دعوت او به موفقیت در این امتحان، بیان اجر صابران و همچنین استمرار این گفتگوها می تواند غم جانکاه ازدست دادن عزیزان را برای صاحبان مصیبت کم رنگ نماید.

 ابراهیمی یادآور شد:  افراد مصیبت دیده نیز باید برای تقویت روحیه ی خویش به تقویت باورهای دینی خود بپردازند به همین دلیل تقویت نگاه امانت گونه داشتن به دنیا، می تواند در تحمل غمهای شان تاثیرگذار باشد.
ابراهیمی یکی دیگر از اموری که می تواند تحمل فقدان عزیزان را راحت تر نماید را توجه به همراهی خداوند دانست و افزود:  اینکه انسان خدا را حاضر و ناظر ببیند و بداند که خدای مهربان از کمیت و کیفیت غم او با خبر است و حجم مصیبت او را می داند، همین باعث آرامش انسان می شود، اما اگر انسان هنگام مصیبت خود را از دایره ی حمایت خداوند بیرون ببیند؛ تحمل رنج برایش سخت خواهد شد.

 وی متذکر شد: بشارت دادن به نعمت‏ها و پاداش‏هاى بهشتى در برابر صبر بر مصیبت ها نیز از دیگر عواملی است که هم صاحبان مصیبت باید به آن توجه نمایند و هم اطرافیان باید برای تسلی دادن از آن بهره بگیرند، خداوند در قرآن به اهل صبر بشارت پاداش داده است آنجا که می فرماید: «…وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ.  الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُصِیبَةٌ» و بشارت ده به استقامت ‏کنندگان؛ آنان که هرگاه مصیبتى به آنها رسد.»

این کارشناس مذهبی پذیرش مقدرات الهی و خواست خداوند و تسلیم در برابر آن را موجب تصحیح نگرش انسان به مرگ دانست و گفت: طبق فرمایش قرآن، یاد خداوند مهربان آرامش بخش وجود است. تمرین این یادآوری و تذکر، با استعانت ازصبر و نماز ممکن خواهد بود و  مدد جستن از خداوند در این ایام تلخ با تمسک به نماز و تمرین صبر در برابر مقدرات الهی می تواند غم مصیبت ها را قابل تحمل تر کند.

http://shabestan.ir/detail/News/916054

همیشه برای هر کسی که می نویسیم، باید حواسمان را جمع کنیم که چگونه مطلب را شروع کنیم و چگونه ختم کنیم و چگونه حرفهایمان را بزنیم که به هیچ جا بر نخورد؛   اما برای تو که می نویسیم خیالمان از همه چیز راحت است؛ درست مثل بودنمان در ماه مبارک رمضان.

 خیالمان تخت است که تو در این ماه وعده ی بخشش داده‌ای و پشتمان گرم است که تو شیطان را زنجیر نموده ای.

 دلمان یک جای دنج می خواهد تا در سکوتش به خلوت پناه ببریم و چه جایی بهتر از گوشه ی خانه و چه خلوتی بهتر از ماه مبارکت …

خدایا جهالت ها را در این ماه از ما دور کن؛ چراکه هنوز هم صدقه سر جهالت برخی از انسان ها، برخی دیگر امرار معاش می نمایند.

خدایا تو خود نیز واقفی که ما در این اضطراب بیماری همه گیر جهانی، تو را بیشتر باور کردیم؛ اصلاً ما آدم ها فهمیدیم که در دنیا چیزهایی هم هست که حکم به عجز بشر می کند. تو نیز بر فهممان بیفزا.

خدایا به برکت این ماه کمکمان کن تا هیچ وقت در زندگی دست به کاری نزنیم که مجبور باشیم آسمان را به زمین بدوزیم و توجیهش کنیم؛ اصلاً هر کاری خودش باید موجِّه خودش باشد.

 خدایا کمکمان کن که در این ماه خودمان را بیشتر بشناسیم؛ انسان وقتی خودش را شناخت، می تواند خدا را هم بشناسد، اصلاً خدایی با خودآیی معنا پیدا می کند.

 خدایا کمکمان کن بفهمیم خانواده و فرزندان و جامعه نمی توانند عذر و بهانه ای برای گناهان ما باشند.

خدایا کمکمان کن تصمیم‌هایی بگیریم که عقل به ما آفرین گوید و نه اینکه خوشایند حرص باشد.

خدایا کمکمان کن که در این ماه، حدس و تخمین هایمان را به عنوان آنچه به چشم خود دیده ایم به گوش دیگران نرسانیم و بر اساس ظن و گمان، قضاوت ننماییم.

 خدایا کمکمان کن که در برابر ظلم های کوچک واکنش نشان دهیم، چراکه ظلم های بزرگ ریشه در امور کوچک دارد.

 خدایا می گویند شکایت فردی راه به جایی نمی‌برد، ما دسته جمعی از شیاطین جن و انسی به تو شکایت می کنیم.

خدایا کمکمان کن عقلمان را لای دفتر و کتاب‌هایمان جا نگذاریم.

خدایا تو خودت می دانی که ما اهل دغدغه ایم؛ پس به برکت این ماه آدم‌های “این نیز بگذردی” را هم اهل دغدغه و تکاپو کن.

خدایا در این ماه قرآن را کامل می خوانیم بدون غلط، بدون حتی یک وقف بیجا یا ادغام بی مورد، توهم عملمان را مثل قرآن خواندنمان مهذب نما.

خدایا سلاممان هم در این ماه خیس خجالت است، با لطف ویژه ات بیش از این خجالت زده مان مگردان.

خدایا در آغاز این ماه لبخندی از شادی و نشاط معنوی بر لبانمان جاریست توفیق بهره بردن از این ماه را نصیبمان کن والبته آخر ماه لبخندمان را مسخ نفرما.

خدایا ما هم به  اشاره وهم به صراحت گفتیم که دستمان را بگیر؛ تو نیز دستمان را بگیر که اگر دستمان را نگیری شیطان امانمان نمی‌دهد.

https://www.hawzahnews.com/news/897036/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%AF%D9%84%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%AF%D8%A7

زهرا ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار مهر، با اشاره به آداب عیادت در نگاه اسلام اظهار داشت: در ابتدا باید به این نکته دقت کنیم که کسی که دچار بیماری می‌گردد علاوه بر اینکه جسم او آسایش ندارد، روح او نیز آرامش خود را از دست می‌دهد، به همین دلیل به توجهی ویژه نیازمند است.

وی افزود: از این رو عیادت در نگاه اسلام، امری ارزشمند تلقی می‌شود و در روایات دینی، پاداش فراوانی به عیادت کنندگان وعده داده شده و پیامبر اکرم (ص) در این زمینه می‌فرمایند که «عیادت کننده از بیمار، در رحمت خدا غوطه‌ور است.»

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی تاکید کرد: در روزهایی که در آن قرار داریم، ویروس کرونا کشور را درگیر کرده است و افرادی که به این بیماری مبتلا شده و به لطف الهی از مرگ در امان می‌مانند، در منزل یا بیمارستان بستری و نیازمند پرستاری و مراقبت ویژه ای از سوی نزدیکان خویش می‌باشند.

عزت بیماران مبتلا به کرونا نباید خدشه دار نشود

وی با اشاره به اینکه در این راستا مهمترین عامل در بهبود این افراد روحیه دادن به آنهاست که این کار بر عهده‌ی اطرافیان بیمار است، تصریح کرد: در این راستا باید به این نکته دقت کنیم که با توجه به اینکه در راستای عدم سرایت این ویروس، مردم مجبور به دوری کردن از فرد بیمار هستند، نباید رفتارها به شکلی باشد که عزت بیمار خدشه دار شود.

ابراهیمی با اشاره به اینکه عیادت نمودن از بیمار در نگاه اسلام و از حیث اخلاقی، جایگاه ویژه ای دارد تا جایی که خوشنودی خداوند و رضایت الهی و همچنین تحکیم روابط اجتماعی را به دنبال دارد، بیان داشت: علاوه بر این عیادت از بیمار نعمت سلامتی را به یاد انسان می‌آورد و موجبات شکرگزاری او را فراهم می‌کند.

وی با اشاره به روایتی از امام صادق (ع) مبنی بر اینکه «هر کس بیماری را عیادت کند، هفتاد هزار فرشته، او را مشایعت می‌کنند و برای او تا زمانی که به خانه اش برگردد، استغفار می‌کنند.»، گفت: هدفی که در امر عیادت بیمار دنبال می‌شود کمک به بهبودی اوست، بنابراین بر عیادت کننده لازم و واجب است که در حد توان خود از هر امر مشروعی که بتواند حال جسمی و روحی بیمار را بهبود ببخشد، دریغ نورزد.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با اشاره به اینکه عیادت از بیمار اگرچه با حضور فیزیکی شخص بر بالین بیمار معنا پیدا می‌کند اما هدف عیادت که همان کمک به بهبودی حال بیمار است منحصر به حضور فیزیکی انسان بر بالین بیمار نیست، گفت: در شرایطی که بیماری مسری باشد عیادت کننده برای حفظ جان، نیازی به عیادت حضوری ندارد اما این مسئله نباید او را از اهداف عیادت غافل نماید.

احوالپرسی مجازی از مصادیق عیادت اسلامی

وی ابراز داشت: از جمله مصادیق مهم در بالا بردن روحیه بیمار، احوالپرسی نمودن از اوست و امروزه به لطف تکنولوژی می‌توان از طریق فضای مجازی هم به عیادت مجازی بیمار رفت و هم از این طریق از او احوالپرسی نمود.

ابراهیمی بکارگیری ادبیات مناسب را یکی از نکات مهم در عیادت از بیماران برشمرد و گفت: عنوان کرونا به دلیل همراهی‌اش با مرگ و میر، به اندازه کافی اثر منفی بر بیمار گذاشته است بنابراین عیادت کنندگان نباید هنگام عیادت، از خطرناک بودن و کشنده بودن این ویروس مقابل بیمار حرفی بزنند.

امیدوار کردن بیمار به رحمت و لطف خداوند

وی با اشاره به اینکه تلقین امیدواری به بیمار و کاشتن بذر امید در دل او به واسطه‌ی ادبیات مناسب می‌تواند اثر عمیقی بر بیمار بگذارد، گفت: امیدوار کردن بیمار به بهبودی و توجه دادن او به رحمت و لطف خداوند می‌تواند دیدگاه او را نسبت به بیماری تغییر دهد.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی اضافه کرد: نکته دیگر در باب عیادت کنندگان از بیمار این است که به عیادت به چشم یک عبادت نگاه کنند و به همین مناسبت تلاش کنند تا عبادت خویش را خالصانه و تنها برای رضای الهی انجام دهند.

ابراهیمی تصریح کرد: در واقع برخی از افراد صرفاً درگیر تعارفات عرفی هستند و عیادت را تنها نوعی رفع تکلیف می‌پندارند، در حالی که باید عیادت را با نیت تقرب الهی به انجام رسانید.

انفاق و کمک‌های مالی به افراد بیمار

وی با اشاره به اینکه از دیگر مصادیقی که می‌تواند ما را به هدف عیادت که همان بهبودی است نزدیک کند، انفاق و کمک‌های مالی به افراد بیمار است، گفت: برخی از خانواده‌ها شرایط مناسب برای پرستاری از بیمار کرونایی خود را ندارند بنابراین اطرافیان می‌توانند از طریق کمک‌های مالی خود، به وظیفه‌ی خویش عمل نمایند.

کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی با بیان اینکه رفع نیازهای افراد بیمار نیز می‌تواند در بهبودی آن‌ها مؤثر باشد و این امر می‌تواند توسط عیادت کنندگان انجام شود، گفت: از جمله اموری که در روایات مورد توجه قرار گرفته است رفع نیاز غذایی بیمار است.

وی گفت: بر این اساس در شرایط شیوع کرونا اگر عیادت حضوری برای عیادت کننده مقدور نیست، وی می‌تواند از طریق تهیه غذا و فرستادن برای او به وظیفه خویش عمل نماید و رسول خدا (ص) در این ارتباط می‌فرماید که «هر کس غذای دلخواه مریضی را به او بخوراند، خدا از میوه‌های بهشت به او بخوراند.»

https://www.mehrnews.com/news/4916031/%D8%A2%D8%AF%D8%A7%D8%A8-%D8%B9%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D8%B2%D8%AA-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%86%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%AE%D8%AF%D8%B4%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%86%D8%B4%D9%88%D8%AF

خداوند در قرآن می فرماید: وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ.

و از نشانه های او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد در این نشانه هایی است برای گروهی که تفکّر می کنند! (سوره ی روم، آیه ۲۱)

در این آیه خداوند مهربان یکی از حکمت های امر مقدس ازدواج را رسیدن به آرامش معرفی می کند.

در واقع آرامش داشتن ثمره ی طی کردن مسیر طبیعی زندگی یعنی ازدواج و تشکیل خانواده است.

ازدواج چون امری منطبق بر فطرت است اضطراب را از انسان دور نموده و آرامش او را تامین می کند.

برخی از مکاتب معتقدند که اضطراب و دلهره از ویژگی های ذاتی انسان است اما از نگاه دین، اضطراب امر عرضی است که بر انسان عارض می شود ودر حالت طبیعی انسان باید آرامش داشته باشد.

اینکه اکثر افراد معتقدند قبل از ازدواج آرامش داشته اند و بعد از ازدواج آرامش آنها بهم خورده است نشان دهنده ی بدی امر ازدواج نیست؛ بلکه ممکن است آن ها در نوع  عملکرد خویش دقت لازم را بخرج نداده باشند.

آنچه منجر به ایجاد آرامش در خانواده می گردد وجود محبت و عواطف است.

در واقع رسیدن به آن هدف قرآنی یعنی آرامش، در سایه ی عشق ورزیدن و محبت کردن فراهم می گردد.

بنابراین افرادی که در خانواده احساس آرامش ندارند احتمالا از حیث میزان محبت و عشق ورزیدن در سطح بسیار پایینی قرار دارند.

بین آرامش داشتن و میزان محبت رابطه ای مستقیم برقرار است. آنها که محبت را در زندگی خود خدشه دار می سازند، آرامش را نیز مخدوش می نمایند.

ازجمله راهکارهای مهم برای تقویت آرامش، تقویت محبت است. بنابراین بر زن و شوهر لازم است تا از تمام مصادیق محبت ورزیدن بهره برده و از کوچکترین محبت ها تا بالاترین آنها را در حق یکدیگر بجا آورند.

احترام به خواسته های یکدیگر و فراهم آوردن زمینه ی تحقق خواسته ها در حد معقول یکی از مصادیق محبت ورزیدن است.

گاهی زن و شوهر آنقدر درگیر مسائل زندگی می شوند که از خواسته های جزئی و کوچک یکدیگر بی خبر می مانند و همین مساله عواطف آن ها را کم رنگ کرده و آرامش را سلب می نماید.

جنس زندگی خانوادگی جنس محبت است و اصولا با روحیه ی خود رأی و مستبد بودن فاصله دارد.

برخی از زنان و یا مردان در خانواده تنها به سلیقه ی خود توجه کرده و هرآنچه را خود می پسندند بر طرف مقابل تحمیل می کنند؛ در حالی که در نگاه اسلام زن مرد و هریک دارای وظایف و تکالیفی هستند که باید بدان عمل نمایند و در اموری که مخالفتی با شرع ندارد، باید با مسامحه رفتار کنند. به عنوان نمونه در امور مربوط به خانه، باید سلیقه زن به عنوان مدیر خانه، پذیرفته شود و کارهای بیرون از منزل، بیشتر با سلیقه مرد انجام پذیرد.

از دیگر مصادیق محبت بهره بردن از قانون تغافل است. یعنی زن و مرد باید تا جایی که می شود چشمهایشان را بر خطاهای یکدیگر ببندند.

برخی از زنان و یا مردان تمام خطاهای یکدیگر را به رخ هم کشیده و بسیار متعصبانه و سختگیرانه برخورد می کنند و اینگونه می خواهند پرده از زرنگی و تیزبینی خود بردارند این در حالیست که اسلام ما را به تغافل و بخشش یکدیگر دعوت نموده است.

https://www.hawzahnews.com/news/892745/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B4-%D8%B1%D8%A7-%D8%A7%DB%8C%D9%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%AF-%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%85