تبیین شعاع رحمت الهی در ماه شعبان
زهرا ابراهیمی، استاد حوزه علمیه در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اصفهان، پیرامون فضیلت ماه شعبان، اظهار کرد: محبت خداوند بر بندگانش به اَشکال گوناگون نمود پیدا کرده است.
وی بیان کرد: یکی از مصادیق این محبت این است که خداوند در برخی از زمان ها و برخی از مکان ها به طور خاص و ویژه به انسان نظر می افکند و به حرمت آن ها لطف الهی بیش از پیش نصیب بندگان می شود.
ابراهیمی تصریح کرد: ماه شعبان نیز به عنوان مقدمه و پیش زمینه ای برای ماه مبارک رمضان، از جمله همین محبت هاست، شعاع محبت الهی در این ماه تا مدت‌ها در وجود انسان باقی می‌ماند و امتداد این شعاع محبت تا جایی پیش می رود که مانع انجام گناه می شود و رغبت انسان را به عبادت زیاد می‌کند، به شرطی که انسان از پتانسیل و ظرفیت موجود در این ماه بهره ببرد.
وی تأکید کرد: در سایه این ماه، میثاقمان با ماه رمضان تقویت می‌شود و استعداد انسان برای درک معارف الهی به واسطه این ماه عزیز شکوفا می گردد.
این کارشناس دینی تاکید کرد: از جمله مناجات‌های معروف در این ماه، مناجات شعبانیه است که دارای مضامین بسیار بلند و عرفانی است، تا جایی که در روایات آمده، ائمه معصومین علیهم‌السلام به خواندن این مناجات اهتمام می ورزیدند، در بخشی از این مناجات آمده است: «إِلهِی وَ أَلْهِمْنِی وَلَهاً بِذِکْرِکَ إِلی ذِکْرِکَ وَهِمَّتی فی رُوحِ نَجاحِ أَسْمائِکَ وَ مَحَلِّ قُدْسِکَ؛ خدایا، مرا واله و حیران یاد خود، برای یاد خودگردان و همّتم را بر نشاط و آسایش و رستگاری در رسیدن به اسمای خود و مقام قدس و عظمت خویش قرار بده».
وی ادامه داد: گویا در این بخش از مناجات مقصدی برای انسان در نظر گرفته شده که انسان به واسطه‌ی همت و تلاش خویش می تواند بدان نائل گردد، مقصدی که در آن آسایش، آرامش، لذت و سعادتی غیرقابل توصیف است.
ابراهیمی افزود: در ادامه‌ی این مناجات می خوانیم: «إِلهِی، هَبْ لی کَمَالَ الاْنْقِطاعِ إِلَیْکَ، خدایا، انقطاع کامل به سوی خودت را به من عطا فرما»، اولین گام و مهمترین رمز در رسیدن به آن مقصد نهایی، منقطع شدن و بریدن از غیرخداست، اینکه انسان بتواند جز خداوند چیزی را نبیند و جز به او امیدی نداشته باشد، حالتی است که نیازمند تمرین است.
وی بیان کرد: وجود مشکلات سخت در زندگی ممکن است این حالت را در انسان ایجاد کند، دقیقا مثل شرایطی که ویروس کرونا برای ما و جهان ایجاد نمود و جهان تشنگی اش را فریاد کشید، گویا جهان و جهانیان نیازمند نیرویی مافوق بشری هستند تا بتواند آنها را از گرفتاری نجات دهد.
ابراهیمی یادآور شد: شاید حالت انقطاع از غیر خدا و احساس نیاز به خداوند این روزها بیش از گذشته در وجود انسان بیدار شد، اما قطعا تداوم این احساس و این حالت نیازمند تمرین است تا در وجود انسان به صورت ملکه در آید.
وی بیان داشت: اگرچه از زشتی و نحسی این ویروس بسیار سخن گفته ایم اما شاید تنها زیبایی این بیماری معطوف نمودن توجه انسان به خداوند و همان انقطاع الی الله است.
کارشناس مرکز ملی به سؤالات دینی خاطرنشان کرد: حالت انقطاع حالتی است که انسان به حواشی توجهی ندارد و به اصل می اندیشد، اگر بخواهیم با مثالی ملموس تر این حالت را توضیح دهیم می توانیم اینگونه تصور کنیم که شخصی از حیوان درنده ای ترسیده و در حال فرار است، وقتی شخص فرار می کند به واسطه‌ی اینکه توجهش تنها به ترس است، به هیچ چیزی جز فرار نمی اندیشد و در حال فرار جراحت ها و زخم های بدنش را حتی فراموش می کند و بعد از رسیدن به جای امن باورش نمی شود که چگونه مسیری طولانی را طی نموده است.
وی ابراز کرد: حالت انقطاع از غیر خدا نیز شبیه چنین حالتی است که انسان آنقدر توجهش به خداوند و یاری او زیاد است که به حواشی توجهی ندارد.
ابراهیمی عنوان کرد: خواندن مناجات شعبانیه در این ماه می تواند دائما به ما تذکر دهد که نیازمند حالت انقطاع هستیم، حتی اگر این مناجات را ظاهری و با نگرشی سطحی هم بخوانیم، باز می تواند زمینه‌ی تعالی روحی و معنوی ما را فراهم آورد، پس نباید فرصت ها را از دست بدهیم.
این کارشناس دینی یادآور شد: این روزها در کنار تمام تلاشی که پزشکان و پرستاران و جهادگران مسیر سلامتی به خرج می دهند، باز نمی توانیم نیازمندی خود را به لطف خداوند نادیده بگیریم، فرصتی که شیوع این ویروس به ما بخشیده فرصت شکرگزاری است.